ارتباط نوع زایمان با علت بستری در بیمارستان در دوران نفاس

چکیده مقدمه: بخش بزرگی از مرگ و میر و ناتوانائی های مادران، در طی دوره نفاس رخ می دهد. تعدادی از این افراد در مدت 60 روز بعد از زایمان دوباره در بیمارستان بستری می شوند که یا نوع زایمان آنان ارتباط آماری معنی دار دارد. هدف: بررسی ارتباط نوع زایمان با علت بستری در دوره نفاس در بیمارستان های قدس وعلی ابن ابی طالب مواد وروش ها: در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی با بررسی 444 پرونده که در طی 42 روز اول پس از زایمان در بیمارستان های قدس و علی ابن ابی طالب زاهدان بستری شده بودند، علل تداوم بستری یا بستری مجدد از نظر متغیرهای طول مدت پارگی کیسه امنیون، سونداژ و.... بررسی شد شامل بیش از 7 ساعت پس از زایمان طبیعی و بیش از 48 ساعت در بیمارستان بعد از سزارین بوده است البته موارد زایمان در نوبت کاری عصر یا نبودن امکان ترخیص در شب و یا نداشتن تمکن مالی حذف شدند. پرونده های مادرانی که پس از ترخیص مجدداً مراجعه کرده بودند یا ازواحد و شهر دیگری به بیمارستان ارجاع و بستری شده بودند نیز در این مطالعه بررسی شد. نتایج: از بیماران بستری در دوره نفاس،15/81٪ زایمان طبیعی داشتند و85/18٪ سزارین شده بودند. 64٪ در زایشگاه، 7/23٪ خانه و 9/10٪ در پایگاه زایمان ایمن زایمان کرده بودند. 4/1٪ از سایر شهرها اعزام شده بودند شایع ترین علت های بستری در گروه سزارین به ترتیب: پراکلامپسی، مشکلات طبی، عفونت، خونروی، مشکلات مربوط به برش محل عمل جراحی و در زایمان طبیعی:پراکلامپسی، خونریزی، احتباس جفت و عفونت بود. در هنگام ترخیص، در زایمان طبیعی 2٪ و در سزارین 6٪ مرگ و میر بروز کرده بود. 5/15٪ از گروه سزارین و2٪ از گروه زایمان طبیعی بهicu منتقل شده بودند بین نوع زایمان و مدت بستری ارتباط آماری معنی دار (0001/ 0p<)وجود داشت. نتیجه گیری: چون در گروه سزارین انتقال به icu ، مدت بستری، شیوع عفونت و بروز مرگ بیش از گروه زایمان طبیعی بود، همچنان بر انجام زایمان طبیعی در بیمارستان های دولتی وخصوصی تأکید می کنیم.